Lees meer »
Hassan’s familie begon de discussie iedere dag opnieuw: wilden we echt naar dit afgelegen dorp rijden? Het was daar koud. Er viel daar niets te zien. Waarom op die berg klimmen? We konden hem toch ook van beneden zien. Moesten we nou juist deze markt bezoeken? Op de andere was veel meer te koop.
Het moest. Het stond in ons boekje. Het kleine boekje dat Hassan voor ons vertrek had gemaakt en waarin hij de dierbaarste plekken en mensen uit zijn herinneringen had opgeschreven, diegenen waar zijn heimwee hem naartoe zou voeren. Het boekje vol namen, wegbeschrijvingen en tekeningen gidste ons door Iran. Het was het beginpunt van vele nieuwe verhalen. Het voerde ons naar bergen en vrienden, naar de schoonheid die ons was beloofd en vaak naar een werkelijkheid die Hassan had verzwegen.